Rozmawiając z biegaczami najczęściej mają Oni sprecyzowane cele biegowe, świadomie wiedzą, co chcą osiągnąć i po co podejmują aktywność fizyczną, jednak jest też wielu, którzy biegają bez konkretnych przesłanek, czasem trochę chaotycznie, przez co mało regularnie i skutecznie. Podejście usystematyzowane daje zdecydowanie lepsze efekty. Czy Wy takie macie?

Poniższy wpis ma na celu wsparcie w drodze do sukcesu, a dla mnie ułożenie sobie wszystkiego jeszcze raz w głowie 🙂 – mój blog służy mi czasem jak coś w rodzaju medytacji, zebraniu myśli, lepszemu zaplanowaniu. Niestety ostatni wpis ukazał się 11 grudnia, a ten piszę już 3 tygodnie. Ostatnio nie mam wolnych chwili, a jeśli są, to wykorzystuję je maksymalnie na wypoczynek. Trenuję 10-12 razy w tygodniu, gotuję najlepiej jak potrafię i sporo czasu spędzam z córeczką,

która przeżywa przez ostatnie pół roku aklimatyzację przedszkolną, która wiąże się z ciągłymi infekcjami – ciężko w takim układzie cokolwiek planować, ale planować trzeba i to perfekcyjnie! Trzymam się maksymy, że im trudniej, tym ostatecznie będzie lepiej! 🙂

Do rzeczy. Pewnie spotkaliście się np. przy okazji szkoleń w pracy lub na studiach z teorią formułowaniu celu SMART. Tłumacząc to na język polski S oznacza Specyficzny/sformalizowany – konkretny.

powinniśmy wiedzieć dokładnie:

• co? chcemy osiągnąć. np.: przebiec Maraton wiosenny w czasie 3:30. Warto to sobie napisać, obwieścić wszem i wobec (wtedy nie wypada się wycofać, nie wypada przegrać. siebie zawiedziemy z łatwością, ale innych ciężej)
• po co? np. dla sprawdzenia siebie, poprawienia stanu zdrowia, poprawienia wyglądu zewnętrznego, pokonania własnej słabości (nie udawało mi się to już kilka razy, choć próbowałam/em). Dodaje to bardzo istotną świadomości, wzmacnia motywację, w konsekwencji ułatwia osiągnięcie celu. Motywacje mogą być różne, najlepsze są te wewnętrzne, czyli jeśli sami tego mocno pragniemy, a nie ktoś nas do tego namawia, robimy to wbrew sobie… Ostatnio podczas zabawy sylwestrowej spotkałem pewnego Pana, który niesamowicie natchnął mnie do jeszcze lepszego nastawienia do walki. Mam osiągnąć swoje cele, bo …. tak! i koniec! i jak tego nie zrobię, to będę miał nieprzyjemności 🙂 Pan zajmuje się dużym działem HR. Ciekawe 🙂
• jak? należy mieć najlepsze narzędzia, plan działania, sposoby działania np.: dobrego trenera, odpowiednie warunki, sprzęt niezbędny do realizacji zadania. U mnie to głównie obozy (mam zaplanowane), sprzęt (man najlepszy, idealnie pasujący), odżywianie (znam co na mnie działa, a co przeszkadza, potrafię odpowiednio dobierać jedzenie i odżywki biegowe zależnie od potrzeb), mam wszystko co potrzebne do treningu na wyciągnięcie ręki i nogi 🙂

Cel powinien być Mierzalny – prowadźmy dzienniczek treningowy – planujmy w nim kolejne etapy w liczbach (kilometrach/minutach) napiszmy to, a będzie to łatwiejsze do kontrolowania / reagowania w razie trudności. Ja wreszcie mam wszystko w jednym miejscu. Wrzucam do PolarFlow ewentualnie dopisuję HR spoczynkowe, masę ciała odczucia etc.. coś jak w moim ulubionym Polar Precision Performance, później ProTreiner – niestety te nie działają pod Windows 10…

Cel powinien być Ambitny. Trudny do osiągnięcia, przez co zmuszający nas do poważnego podejścia. Osiągnięcie go da nam wtedy wielką satysfakcję, a co za tym idzie wzmocni to w dążeniu i pokonywaniu trudności – te będą – na bank! Dobrze też wypisać sobie jakie te trudności będą i od razu rozwiązania jakie zastosujemy. Np. kiedy zwiększam objętość treningu mam tendencję do przeciążania lewej łydki – zaradzę: 1. rozciągam regularnie obręcz biodrową i całą tylną taśmę obu nóg, 2. dzwonię bez odkładania na później do mojego fizjoterapeuty, mam nawet zarezerwowane wizyty w przód, nic najwyżej odwołam 😉

Tu oczywiście moje plecki i biodro nie współpracują do początku idealnie, ale pomaga Szczepan z Fizjoperfekt. Jest naprawdę dobrze, w końcu nie jestem już młodzieniaszkiem 🙂

ale Rzeczywisty, czyli osiągalny, nieoderwany od realiów. Tu warto mierzyć bardzo wysoko – w galaktyki, najwyżej wyląduje się na jakiejś gwieździe bliżej 🙂

Ja nauczony jestem od dziecka, kiedy to prowadził mnie mój pierwszy Trener Marek Zarychta – Mistrz motywacji. Od początku stawiał mi bardzo ambitne cele. Wydawało mi się, że są nieosiągalne, ale to się spełniało. Przykazywał mi trzymać zawsze pierwszą grupę i to robiłem, czasem kończąc bardzo źle, ale ostatecznie przesuwałem się do przodu, pokonywałem własne słabości, nie zostawiałem w głowie, że na starcie jestem słabszy – wtedy z pewnością się przegra! To piękne wspomnienia, choć i ciężka szkołą życia. W tej chwili idzie to ciągle za mną – startuję w możliwie najlepszych biegach, nawet tam, gdzie nic nie mam szansy zarobić, ale mam nadzieję, że przesunę się do przodu. Irytujące jest, że nie mogę biegać w pierwszych grupach, które zarezerwowane są na dzień dzisiejszy dla Afrykan. To przyznam dla mnie bardzo demotywujące i załamuje całą wspomnianą strategię. Ciągle trzeba olbrzymiej pokory, szczególnie w Maratonie, który nie wybacza nonszalancji.

Aktualnie trudno jest mi sformułować swój cel. Przegrałem 8-letnią bitwę o Igrzyska, ale wojny  nie przegrałem. W sporcie przecież nie tylko chodzi o zdobywanie medali, a o czystą walkę o nie. W sierpniu zaraz przy granicy, bo w Berlinie mamy Mistrzostwa Europy – tam mam plan osiągnąć swoje maksimum i zdobyć medal – dlaczego? bo … tak i tyle! 🙂

i powinien być Terminowy. Osadzony ściśle w ramach czasowych – kalendarzu. Kiedyś mój trener pomylił się w tygodniach treningu. Zamiast 3 mocnych tygodni zrobiłem 4, co poskutkowało nie tylko przetrenowaniem, ale też pasmem kontuzji… To my kontrolujemy ile czasu należy mocno trenować, a ile odpoczywać. Terminowość pozwoli nam uniknąć błędów i osiągnąć cel zarówno krótko, jak długoterminowy.

Wyczynowcy planują rozwój na lata, często w systemie 4-letnim(czas Igrzysk Olimpijskich), lub nawet dłuższe w przypadku początkujących zawodników. Ja miałem tak w 2008, kiedy zakończyłem przygodę z dystansem 3000 m z przeszkodami, wtedy postawiłem sobie za zadanie połamania 2:12 w Maratonie na 2012 rok (takie było minimum na Igrzyska 2008 roku do Pekinu, więc miałem nadzieję, że do Londynu będzie takie samo). Wtedy cel osiągnąłem, bo pobiegłem w 2009 – 2:15:59, w 2010 – 2:13:30, w 2011 – 2:12.34 i w 2012 – 2:11.20 🙂

Moje aktualne najważniejsze terminy to:

• 12 sierpień 2018 Mistrzostwa Europy Berlin Maraton
• 24 wrzesień 2017 Berlin Maraton
• 28 maj 2017 Ottawa Maraton

Życzę Wam powodzenia w Nowym Roku, niech cele się zrealizują, a walka o nie przysporzy mnóstwa frajdy!