W niedzielę to już tradycja – długi bieg z różną intensywnością. Tym razem, pierwszy raz w sezonie było to tzw. steady aerobic, czyli metoda zaczerpnięta po współpracy z Trenerem Shvetsovem. Środek treningowy do wyczucia i właściwego wykonania, dozowania prędkości i czasu pracy bodaj najtrudniejszy, choć wcale nie ciężki, wręcz przyjemny – zawsze lubiłem długo biegać z umiarkowaną prędkością. W tych treningach – prawdopodobnie nie do końca idealnie wykonanych upatrują swoją wiosenną porażkę…

Jest to swego rodzaju szybkie wybieganie. U mnie mieści się w połowie drogi między progiem przemian tlenowych i beztlenowych – bądź mądry i traf… Mam liczne badania wydolnościowe, wtedy jest to łatwiejsze, choć żeby na nich polegać powinno się je powtarzać wraz ze wzrostem wytrenowania, bo wraz z nim wszystkie parametry ulegają zmianom. Z kolejnymi treningami jednak staje się to łatwiejsze, ja czuję to w ten sposób, że na stałym tętnie utrzymuję określoną prędkość przez nawet godzinę, wiem, że nie mogę przyspieszyć nawet odrobinę, bo wtedy HR szybko poszybuje o nawet 5 uderzeń – momentalnie. Jest to balansowanie na granicy czystego tlenu, w maksymalnie górnej jego granicy.

wiem…, dzisiaj popracowałem nad opalenizną 😉

Dodatkowo jak widać postęp, oznacza to, że intensywność została dobrze trafiona. Postęp obrazuje się tym, że przez ok. 100-115 minut biegnę z większa prędkością, przy parametrach HR na stałym poziomie lub nawet te parametry obniżają się, jednak stale reguła jest podobna – balansuję jak na linoskoczek 🙂

Już podczas poprzednich wyjazdów miałem w planie pobiegać na osławionej trasie w kierunku miejscowości Moiben z trasy Iten-Eldoret, mniej więcej w połowie jej dystansu.

Trenowali tam między innymi Wilson Kipsang przed Rekordem Świata i wielu innych znanych biegaczy. Ma ona długość 20 km i prowadzi równolegle do Wielkiego Rowu Afrykańskiego, dlatego jest tak płaska.

O 7:15 przyjechał Taksówkarz – taki specjalny – doświadczony w asyście biegaczom. Wcześniej pobudka 6:15, pomiar spoczynkowej częstość skurczów serca – dzisiaj tylko 37, wczoraj dzień po tempie było aż 44. Regeneracja jak u juniora :), lekkie śniadanko z jednego tosta z dżemem i kenijską herbatą. Po pół godzinie jazdy byliśmy na miejscu. Chwila rozgrzewki i ruszyłem w tempie, aby częstość skurczów serca oscylowała początkowo w granicach 145. Biegło mi się nadspodziewanie lekko. Po 3 kilometrach średniej jakości drogi, która lekko mnie rozczarowała, zaczęło się robić wręcz genialnie. Dosłownie lekkie siodełka, ale można powiedzieć, że praktycznie płasko.

Wiatr wydawał się boczny, jednak po nawrocie po 15 km utrudniał zadanie. Jak widać na profilu trasy w pierwszą stronę było z górki, ale nie było to praktycznie odczuwalne jak na warunki Iten, gdzie płasko jest tylko na stadionie. Był to tak zwany podbieg nieodczuwalny…

Jestem bardzo zadowolony z dzisiejszego biegania. Na wysokości 2200 m n.p.m. średnia poniżej 3:50, HR średnie tylko 150 ud./min i dobre samopoczucie.

Wielki krok w przód!