Od kilku dni jestem już w domu, a dokładnie od piątku. Od tego czasu wiele się wydarzyło, nie było łatwo, ale jakoś się udaje … (o tym w dalszej części).

Kenia od pierwszego wyjazdu w 2010 roku była dla mnie trudnym miejscem treningowym, ale o to właśnie chodzi i cały Świat idzie podobnym tropem. Jeżdżę cięgle w to samo miejsce, żeby w końcu dopracować trening i sięgnąć po swoje optimum. Cały wyjazd mogę śmiało określić jako udany, choć jak zwykle już nie obyło się bez trudności. Tym razem po 11 dniach nabawiłem się pozornie drobnego urazu – spięta łydka. Wydawało się, że masaże i 2 dni luzu zażegnają problem, tymczasem wszystko potrwało 4 dni i kolejne 2 na wejście w trening. Wypadł więc prawie cały środkowy tydzień, jednak być może wyjdzie mi to tylko na dobre. W ostatnim tygodniu zrobiłem mocny wysiłek ok. 30 km po 3:31 i tysiące 12 razy po 3:06 na 90 sek. przerwy – super!

Po powrocie w niedzielę miałem trening test – 10 km + 3 km + 2 km, wszystko w prędkościach startowych, choć pod koniec nogi były już zmęczone, jednak to prawidłowość po ostatnim trudnym treningu, podróży i innych przygodach z zębem i lekkim zatruciem – wszystko w podróży. Całe szczęście do niedzieli wszystko się unormowało i trening wyszedł bardzo dobrze.

Trasa, na której biegałem jest genialna. Minimalny ruch, nasze znaki co 500 m – tylko biegać!

Pokaż Palmiry-Janówek na większej mapie

Trasę jeszcze w wolnym czasie oznaczę strzałkami poziomymi na zakrętach, są 4 takie decydujące zakręty…

13 kwietnia biegam Orlen Marathon – udało się potwierdzić warunki statu 🙂 8 dni przed najprawdopodobniej Raszyn jako ostatnie przetarcie…

[POKAZ SLAJDÓW]