Sezon już się zaczyna. dzisiaj odbył się pierwszy w Polsce Maraton (pierwszy z większych), ten w którym debiutowałem przed 5-cioma laty – Dębno. Padły wyniki zbliżone do 2009 roku.

Kolejny duży bieg to  przyszłotygodniowy Rotterdam, Łódź i niedługo Wiedeń, a także Orlen Maraton, w którym miałem w tym roku startować.

Wiosna z pewnością będzie ciekawa. Dzisiaj z „naszych” bardzo dobrze pobiegł Emil Dobrowolski, ustanawiając wartościowy rekord życiowy 2:15.55. Za tydzień w Łodzi pobiegną Yared Shegumo i Michał Kaczmarek, każdy z nich może sprawić dużą niespodziankę, szczególnie, że warunki atmosferyczne zapowiadają się bardzo dobrze. Najciekawiej będzie za 2 tygodnie w Warszawie, gdzie atak na rekord Polski zapowiada Heniu Szost. Niestety nie zobaczę tego na żywo, gdyż mam służbę w Klubie. W biegu wystartują też Arek Gardzielewski i Błażej Brzeziński, którzy starać się będą o wynik w granicach 2:10. Tego samego dnia w Londynie pobiegnie Marcin Chabowski, po dobrym biegu w Półmaratonie Warszawskim z pewnością powalczy o dobry wynik i miejsce. Marcin będzie miał najmocniejszych rywali, swoim 2:10.06 przebił się do startu w jednym z najlepszych Maratonów na Świecie – Londyn – marzenie.

W Łodzi pobiegnie też Karolina Jarzyńska, a w Warszawie Olga Ochal. Obie mają ambicje na szybkie bieganie.

Poza wymienionymi wyczynowcami z zeszłorocznej czołówki, z pewnością padnie jeszcze kilka ciekawych rezultatów – zobaczymy.

a co… pokomentuję sobie na blogu poczynania kolegów i koleżanek, w końcu to mnie fascynuję i całkiem nieźle się orientuję w temacie. Mam swoje typy, jednak Maraton to wielka loteria, nie odważyłbym się obstawiać, ponieważ wiele czynników może pogrzebać najlepszą nawet formę. Poza trasami i pogodą oczywiście pasujące grupy i dyspozycje dnia -oj będzie się działo…

Ja wierzę, że jesienią pokażę na co mnie stać, podobnie jak kilku innych pauzujących maratończyków – Artur Kozłowski, Paweł Ochal, czy Iwona Lewandowska z którymi łączę się „w walce o powrót do gry”.

W piątek ponownie dostałem w stopę zastrzyk z płytek własnej krwi, a od przyszłego tygodnia rozpoczynamy nową terapię, mającą za zadanie złagodzić ból wywołany uciskiem na nerw znajdujący się między kośćmi śródstopia. Wszystko delikatnymi metodami.

Jeśli terapia nie zadziała, z pewnością następnym krokiem będzie operacja usunięcia nerwu. Jest to jednak ostateczność i tego chcemy uniknąć, gdyż niesie ze sobą duże ryzyko.

Dowiedziałem się ostatnio, że znajomy z USA miał podobny problem, usunięto u niego nerw, po czym wrócił do biegania i pobił rekordy życiowe – wszytko to działo się wiele lat temu.

Wierzę, że każdy dzień przybliża mnie do powrotu – tego się trzymam, choć 4 miesiące przerwy robią swoje.